Plassen en poepen in de kerk

29 december 2018 - Bangalore, India

Vrijdag 28 december

De dag begon zoals altijd met wentelteefjes, droog brood en lekker fruit. Er was afgesproken om te ontbijten op de kamer van de dames omdat Jan, Julia en Maarten naar een bruiloft waren geweest. Zij waren pas om 6 uur in de ochtend thuis.

Vanmorgen was er een hele belevenis op weg naar het weeshuis. Elke ochtend lopen we met de groep door de smalle straatjes en steegjes, net langs het open riool. Plots zagen we twee koeien, maar daar kwam de schrik: 1 was er losgeslagen! Een losgeslagen koe die op ons af kwam. Rianka scheet even in haar broek toen ze naast de losgeslagen koe, een zwarte stier dacht te zien. “Help ik heb rood aan....oh wacht het is geen stier het is een koe”. Even later gegil van achter. De tweeling Fransen liepen ver achter ons. En de losgeslagen koe rende natuurlijk precies het smalle steegje in waar deze dames liepen. Jullie kunnen je iets voorstellen hoe de dames reageerden. Een enorme gil en bukkend rennend zijn de dames van steegje tot steegje gerend. Ondertussen werden ze door ons, maar ook door de hindoes extreem uitgelachen. Even later zagen we 2 koppies uit een steegje komen en renden ze keihard terug en tijdens het rennen keken ze steeds achterom of de op hol geslagen koe toch niet achter ze aan kwam.

In het weeshuis hebben we weer gespeeld met de kinderen. GertJan had last van buikzweet en rugzweet, ook Jim was aardig oververhit. Kinderen die aan de armen hangen alsof ze bij je in de zweefmolen zit tot springen en dansen. Zeker hebben wij nu een professioneel entertainment team opgezet want wij kennen alle apresski en kinderdansjes: vliegerlied, macarena, oya lele, vrouwkes en snollebollekes etc. Ook werd er geknutseld met de kids.

Na 2 uur zweten mochten we dan eindelijk door naar ons officiële programma. Vanuit de hele regio waren er pastors die getraind werden door Daniel. Met elkaar hebben we den kringgebed gedaan. We werden door Daniel op een plek gezet en moesten elkaars handen vasthouden. Ineens viel het ons op: we vormden met elkaar de vorm van het land India. Samen hebben we gebeden voor een opwekking in India. We hebben maaltijden uitgedeeld en mochten naar de kerk om naar de weduwen te gaan die ook al 2 uur op ons aan het wachten waren. Her was 1 grote chaos. Het hele podium lag vol met zakken rijst die wij voor de 200 weduwen mochten aanschaffen. Het was heel heftig om te zien hoeveel weduwen er helemaal alleen voor staan en niets zelf kunnen betalen en aanschaffen.

Toen begon de chaos nog groter te worden. 2 fietsen werden naar binnen gebracht. Brenda (mama)en Rianka (big leader) moesten voor de fietsen bidden en deze inzegenen. De sleutels werden officieel overhandigd aan de twee pastors die deze fietsen nodig hadden voor hun werk. Daarna werden er drie prachtig grote naaimachines binnen gebracht. Jolinde, Jim en Laura F hebben deze drie machines ingezegend. De weduwvrouwen waren zo ontzettend dankbaar, nu hadden ze eindelijk iets om zichzelf te kunnen voorzien. Toen werd de chaos nog groter. De geiten werden opgehaald....16 geiten aan een touw moesten door ons opgehaald worden. De geiten voelden al aan dat het spannend werd, want die vertikten het om te lopen. De 1 trok aan het touw, de ander duwde de geit vooruit en anders werden de geitjes opgetild door de locals en voorin de kerk gezet. Laura en Manon vonden goed idee om die geiten op te tillen en op hun schoot te houden. Net toen ze de arme beestjes op de grond hadden gezet, konden zij de spanning niet meer aan en werd er voorin de kerk heerlijk gepoept en gepist.

Na dit spektakel gingen we lunchen. Dit keer kokosrijst met aardappels en kip en heerlijke sperziebonen. Of toch niet. Hé Rianka?! Dit bleken groene chili pepers te zijn en door deze hete pepers rolden de tranen bij Rianka over de wangen terwijl iedereen keihard moest lachen. Rianka kreeg als tip niet in haar ogen te wrijven, want dat voelt niet zo fijn aldus Jim. Gelukkig werd ze gered door Joshua die aan kwam met een stukje cake. Ook fijn voor de rest van de groep want zij kregen daardoor ook cake.

Het plan van onze rustdag is inmiddels al heel vaak verplaatst. Dit keer naar deze middag. Maar zoals gewoonlijk werd dit weer afgezegd en werd ons beloofd morgen te gaan....wat zijn wij toch flexibel hè?! Lang leve India....!

Tussen de middag gingen we even chillen. Iedereen lag in coma op bed.

om 5 uur gingen we verzamelen bij de medical bus. Er zijn veel woorden te schrijven over deze bus,  maar laten we het erop houden dat de motor van de bus gewoon zichtbaar was in de bus.  Aan de voorkant bij de bestuurder, zonder ook maar enige bescherming er over heen. Dit zegt al genoeg....Maar er zit wel potentie in. Met deze bus gingen we naar het lepradorp. Een andere plek dan leprakolonie. Daar hebben we al onze verband middelen uitgestald en hebben Simone en Jolinde onder begeleiding van Edith (de dochter van Daniel) de wonden verzorgd van deze mensen. De rest van de groep kon de rest van de mensen entertainen. We hebben een nieuw bandlid voor onze huisband Salvation. Manon heeft haar zangtalenten laten zien toen ze een solo mocht zingen. Haar favoriete lied: Jezus die langs het water liep, mocht vandaag echt niet meer overgeslagen te worden. Het was ons de hele week gelukt dit lied te ontlopen, maar nu was het Manon toch echt gelukt. Tjah en hoe het klonk....dat willen we jullie graag nog een keer laten zien. Alleen weet Manon dit zelf nog niet. Ook is er lekker gevoetbald en gevolleybald met de kids, een speciale avond voor Laura M. Ze vond het zo mooi dat zij met de kids kon spelen, zo eenzaam de kinderen waren en nu zo blij zijn geworden.

Daarna mochten we weer heerlijk optreden met ons kerstrepertoire en werden we muzikaal ondersteund door een man met lepra die de trommel gebruikte als rammiddel. We moesten schreeuwen om over die trommel heen te komen. Ach de mensen verstaan toch niets van onze taal, dus we zongen ook “ik ga slapen ik ben moe”, we moesten de tijd immers goed vullen haha.

Toen weer terug met de ambulance en de busna een geweldige dag. Geweldig om achterin de ambulance te zitten, een soort ouderwetse wagen die lekker hobbelde. In huis aangekomen zijn we allemaal gestart met het inpakken van de koffers, hebben we de dag afgesloten en natuurlijk nog veel gelachen.

Uitspraken van de dag:

  • Een geit begint te plassen voorin de kerk. Jolinde riep: Wie heeft hier een doekje, want de geit plast.
  • GertJan: Jooo ik heb serieus nog nooit eerder voor een geit gebeden.
  • Rianka: heeee Maarten, nu ben ik ook gek (dat zei hij toen over zichzelf) want ik heb zojuist ook een fiets ingezegend.
  • Jan tijdens het eten tegen Joshua: hee heb jij een bord voor mij? Daarna: Do you have a bord for me. Geen reactie. Toen zei hij: I need a bord. Weer geen reactie en Joshua keek hem stom aan. Simone: Jan, its a plate. Jan lachend: ik heb een bord voor mijn plaat.
  • Daniel wil eten op GertJan zijn bord gooien. GertJan: noo noo its nog my bord
  • Laura M: Rianka waarom heb jij eigenlijk je rietstengel in bed onder je kussen. Rianka: voor de inbrekers.