Helpende handen

Zondag 23 dec

Vanmorgen ging de wekker voor sommigen om half 5, want we mochten mee om geiten te kopen. De anderen mochten lekker blijven slapen, maar iedereen werd wel even wakker. Gert Jan kan namelijk heel goed door een wekker heen slapen. Deze wekker lag naast hem, maar hier werd hij niet wakker van. Maar ondertussen had het hele huis de wekker al gehoord. David besloot dus om de lichten aan te doen en nu werd Gert Jan dan toch eindelijk wakker.

Nadat iedereen klaar was vertrokken we lopend naar de kerk, hier hadden we afgesproken met Daniel. Onderweg zagen we Dharmapuri wakker worden. De eerste stoepjes werden alweer schoongeveegd, er reden alweer een paar scooters rond en er liepen alweer enkele zwerfhonden.

We kwamen aan bij de kerk en boven de kerk is het weeshuis. We werden opgewacht door een man, die hier volgens ons de hele dag staat om mensen tegen te houden of welkom te heten. De deur zat nog op slot en het was al kwart over 5, terwijl we om 5 uur met Daniel hadden afgesproken. Maar dit gaf niet, we moesten toch nog even wakker worden. Na een paar minuten wachten werden we binnengelaten in de kerk. Hier mochten we wachten en ondertussen liep er een man biddend rond. Wij denken dat hij voor de kerkzaal, de kerkdienst en de dag aan het bidden was. Hij was erg fanatiek en het gebed duurde wel 10 minuten. Nadat we meer dan 10 minuten gewacht hadden, kwam Daniel super vrolijk beneden.

Om half 6 vetrokken we dan toch eindelijk met de bus naar de markt. Onderweg merkten we dat Daniel en de andere mannen die met ons mee waren onrustig werden. Daniel vond namelijk dat wij toch wel even moesten stoppen voor een kopje koffie en thee. Dit gebeurde dan dus ook en we kregen hier een heerlijk wit zoet bolletje bij en lekkere koekjes. Deze koekjes zijn gemaakt van cashewnoten en amandelen. Na deze korte stop reden we weer verder. We wisten niet zo goed wat we konden verwachten van de plek waar we de geiten gingen halen, we hielden dus alle opties open.

Na een kwartier rijden kwamen we op een marktje aan, hier werden onder andere vruchten en groenten verkocht maar nog geen spoor van de geiten. Toch moesten we uitstappen en achter Daniel aanlopen. We liepen een zijstraat in en kwamen uit op een pleintje die helemaal vol stond met mensen en geiten. We liepen door de menigte en af en toe moesten we een paar straaltjes geitenplas ontwijken. Nadat we een rondje hadden gelopen en we geiten in alle soorten en maten gezien hadden, liepen we weer terug naar de bus. We moesten gaan zitten en Daniel ging zonder ons terug, om over een goede prijs te onderhandelen voor de beste geiten. Wij als blanken zorgen er namelijk voor dat de prijs drie keer zo hoog zou worden.

In de bus hebben we mooie en leuke gesprekken gehad met de buschauffeur Isaak. Na een tijdje werden we opgehaald door Daniel en mochten we gaan kijken bij de gekochte geiten. Wij vonden de gekochte geiten erg schattig en bijzonder, maar de mensen daar vonden een stel blanken veel bijzonderder. Er werden dan ook veel foto’s gemaakt en iedereen kwam op ons af voor selfies. We denken dat wij ons op dat moment een beetje hetzelfde voelden als de geiten, alleen wij werden niet aan onze poten op de kop opgetild. Nadat we de geiten hadden uitgelaten aan een touwtje en we ze in een vrachtwagentje hadden gedaan, reden we verder naar een boerderij. Deze boerderij lag buiten de stad en in de schuur werden de geiten aan een paal vastgebonden. Simone en Laura F waren erg fanatiek met helpen en werden hiervoor bedankt met poep aan de slippers. Op deze boerderij woonden ook twee weduwen en hier gingen we samen voor bidden. Na deze indrukwekkende vroege ochtend reden we weer terug naar het huis.

Hier werden de anderen ook net wakker en gingen we gezellig samen ontbijten. Na het ontbijt hadden we nog even tijd om te rusten. En Manon kwam ineens binnen wandelen. Ze vertelde vol enthousiasme over haar vliegreis en haar eerste indrukken van dit mooie land. Ze heeft een goede reis gehad alleen de man van de douane wilde haar een beetje pesten. Ze stond dan ook drie kwartier bij de douane voordat ze verder mocht. Ze werd opgewacht door Dari en Joyce, alleen de buschauffeur was ineens verdwenen. Na een uur wachten was hij er weer en reden ze samen naar het huis.

Nadat Manon zich even kort opgefrist had, vertrokken we naar de kerk. Dari was erg moe dus die bleef in het huis om slaap in te halen. In de kerk moesten wij op het podium zitten en ook hebben wij ons dansje gedaan. Daarnaast hebben Laura F, Rianka en Maarten mooie woorden gesproken. Onder de kerkdienst hebben we voor veel mensen mogen bidden. Jim heeft ook twee keer gebeden voor een oude man, hij vroeg of Jim voor zijn oren en ogen wilde bidden dus dat deed hij. Nadat Jim voor nog meer mensen had gebeden, kwam deze man weer terug bij Jim en hij vertelde dat hij weer kon horen. Dit was een heel mooi en emotioneel moment. Een gebeurtenis die maar weer laat zien hoe groot God is.

Na deze indrukwekkende kerkdienst gingen we weer terug naar het huis. Hier hadden we een paar uur rust en de meesten gingen slapen. Toen het eten werd gebracht werden zij wakker gemaakt. Voor de meeste slaapkoppen was dit te snel na hun middagdutje. Na de lunch konden we nog even rustig aan doen. Hierna vertrokken we met het busje naar een lepra kolonie. Hier hebben we voor de mensen gebeden, gezongen en gedanst. Henrieke heel erg bedankt voor het aanleren van ons leuke dansje. We kunnen nu overal dit dansje doen met de muziek, in plaats van elke keer weer te moeten zingen. Bij de lepra kolonie heeft Linda samen met Laura F de mensen nog bemoedigend aangesproken. Ook hebben we hier voor veel mensen gebeden. Dit was voor sommigen een uitdaging, maar we weten hoeveel dit voor de mensen betekent en hoeveel effect het kan hebben.

We waren nog erg druk met spullen uitdelen maar ineens moesten we door doen. Dit waren we allemaal niet meer gewend, want normaal als we al later aankomen moeten we altijd eerst nog koffie en thee drinken. Dus we hadden snel de laatste dingen uitgedeeld en we stapten in de bus. Daniel moest namelijk met een paar mensen een kerk openen. Maar ineens zegt hij onderweg dat we toch met zijn allen gingen. Dit betekende dat we een twee uur durende busrit voor de boeg hadden. En dat we pas na 12 uur weer bij het huis terug zouden komen. Dus we moesten even schakelen, maar na 5 minuten kregen we te horen dat we toch niet meer mee gingen. We werden gebracht bij het weeshuis, alleen Jan, maarten, Julia en Brenda gingen mee naar de opening van de kerk.

De rest van de groep ging lekker uitrusten en spelletjes spelen. Ook gingen zij s’avonds op het dak uitwaaien, met een hele mooie oranje maan. Na een half uur roken we ineens vuur, we zagen in een straatje dichtbij erg veel rook. Deze rook stonk heel erg, ze hadden namelijk afval verbrand. We waren van mening dat deze rook niet goed voor ons kon zijn, dus we gingen naar de kamers. Ineens werd er op de deur geklopt, Linda en Laura M ging naar beneden om te kijken wat er aan de hand was. De buschauffeur stond voor de deur met eten. Wij waren er stiekem al van uit gegaan dat ze ons waren vergeten. Dus we hadden ons al vol gegeten met chips en andere lekkere dingen. Maar het zag er lekker uit, dus we propten er toch nog wat lekkere aardappels en rijst bij in. Na het eten gingen er nog een paar naar het weeshuis en hier was het erg gezellig. De rest ging lekker slapen, want voor veel was de wekker erg vroeg gegaan.

Snachts toen iedereen al in dromenland was, kwamen maarten, Jan, Julia en Brenda weer thuis. Zij hebben een erg mooie avond gehad en waren erg moe, dus ook zij gingen snel naar dromenland.

Groetjes, Linda & Laura M

Uitspraken van de dag:

• Dari: ik moest wel twee keer bidden, op de heen en terug reis. Ik denk dat ik de tweede keer niet goed heb gebeden. De anderen: Hoezo? Dari: omdat we twee uur verkeerd hebben gereden.
• Gert Jan: stelletje wentelteefjes
• Anoniem: Ik moet poepen, zijn tongetje steekt al uit
• Laura M kreeg twee watermeloenen en zei: ik heb twee watermeloenen en Laura F: ik heb ook twee watermeloenen
• Gert Jan: vertrouw op God, maar doe de deur wel op slot
• Manon F eet voor het eerst pittig eten: hier zit wel een pittig randje aan, Gertjan en Laura F in koor: dit is nog niks
• Laura F eet een rietstengel: dit is echt leuk, ik mag thuis niet met mijn tanden eten
• Jan: het is alweer veranderd (het programma)
• Gert Jan: dit winkeltje is een beetje de Falieberg van Dharmapuri
• Laura F: Jim je moet wel wel goed drinken, wil je een rietje? (We hadden net  een dikke rietstengel gekregen)
• Gert Jan: eugenica, nee Gertjan het is eureka
• Bijnaam voor David: de boom versnipperaar (omdat hij altijd erg veel eet)