Poar neem’n we gaan

Zaterdag 22 dec

Deze dag begon met met een ontbijt wat vandaag wel op tijd gebracht werd, maar niet naar alle wensen die we hadden doorgegeven. We wouden graag een aantal wentel teefjes en een aantal normale broodjes, dit werd veranderd naar een bak met kale broodjes en reist met vieze groene saus. Jolinde heeft hier niet veel van mee gekregen want ze gooide haar dobber uit in de wc. Tijdens het gedobber van Jolinde gaf Jim een getuigenis hoe hij zijn leven heeft omgegooid.

We gingen vandaag naar een kerk dienst waar veel hindoes bij waren (hindoe revival dienst). Tijdens het oplopen van gehoor schade door de veel te harde muziek in de dienst werd pastoor daniel uitgelaten met een sjaal om zijn nek door maarten. Maarten preekte over vergeving en daniel vertaalde dit voor de locals. Aan het einde van deze dienst hebben we veel voor genezing gebeden voor de mensen daar, later hoorden we dat er daadwerkelijk mensen genezen. Tijdens het bidden deelden we ook knuffels uit. Was geweldig om te zien hoe dankbaar de mensen hiervoor zijn. Na de dienst kregen we uiteraard eerst weer eten waar ze zeker niet zuinig met de pepers hebben gedaan. Toen iedereen bijna klaar was met eten kwamen ze yoghurt brengen om de pittige smaak te verminderen.

Met een volle buik vervolgde wij het programma door het bezoeken van een gezin. De man van het gezin heeft hartklachten en zag op tegen een operatie. Voor het gezin hebben we vervolgens gebeden.  De ervaringen en indrukken van de afgelopen dagen en dienst in de ochtend begonnen hun tol te eisen en waren even toe aan wat rust. Na enig overleg met de vrouw van de pastor zouden we dan terug naar huis gaan. Maar zoals wel vaker gebeurd veranderde het programma weer iets en moesten we toch nog een gezin bij langs. We kunnen dan goed merken dat ons gestructureerde leventje hier wel even aan moet wennen. Het moment was aangekomen en we gingen terug met het busje, het was een rumoerige rit, de helft van de mensen sliepen liepen door de hobbels een nek hernia op en als ze daar nog niet wakker van werden, werden ze geholpen door middel van een dopje water in hun oor of nek.

In de eind van de middag waren we dan weer terug en konden we eindelijk lekker bijkomen op het dakterras. Rond 19:00 uur werden wij verwacht bij de kerk en gingen vanuit daaruit met de bus naar vrienden van de pastor.  Dit was een klein stukje rijden maar we mochten niet lopen. Bij dit gezin mochten wij weer zingen, dansen, bidden en eten.. hier kregen wij wraps met curry, rijst, kip en nog een ander zoete stamppot voorgeschoteld. We zagen de bui al hangen, 3 bewoners van het huis kwamen naar ons toe met grote pannen, we kregen enorme hoeveel heden eten en een groot stuk kip toen werd er gezegd hoe krijgen we dit in vredes naam op we zochten naar planten bakken maar tevergeefs en toen zei Jim ik stop de kip gewoon broekzak, waar Rianka op zegt ik doe hem in mijn kontzak aangezien haar broek verkeerd om aan had. Dit plan is helaas niet inwerking gezet dus de veel te scherpe kip moest opgegeten wordem. Door dit en nog veel meer gekkegeit word er aan tafel erg veel gelachen, al helemaal toen pastor daniel het opstookte met ‘eat more’ waardoor de borden na het eten nog voller lagen dan toen ze begonnen.

Wij kwamen met het leuke idee om de pastor daniel ‘poarneemn’ aan te leren. Dit waren dan ook zijn eerst geleerde Nederlandse woorden, hij zal hier veel aan hebben.

De volgende ochtend werd iedereen wakker met een brandende anus en was de pret duidelijk geminderd.

Groetjes Dari en Jim

Uitspraken van de dag:

• Laura F: ik heb echt veel fratsen, Laura Fratsen
• Simone: zo wordt mijn rug gelukkig ook een beetje bruin. Rianka: Nee Simone dat gebeurd niet achter het raam. Gert Jan: echt niet?
• Jim: why don’t you eat the kip?
• Gert Jan: Hey Linda is ook nog wakker, Linda: jaa alles is veelste mooi om te gaan slapen
• Rianka: Jim slaat Rianka met zijn kerstmanstok. Rianka pakt de stok af en slaat hem terug en zegt: de vrouw mag de man slaan, dat staat in de Bijbel, Jim: echt?
• Julia: zitten we drie minuten in de bus en krijgen we tig andere programma's te horen. Julia: dit is zo’n moment waar je geduld voor de 16e keer op de proef wordt gesteld
• Maarten: de eerste keer toen ik hier was moest ik bidden voor een fiets, ik dacht ben ik nou gek of zij? Jan: en het was beiden......